این شعر چقدر مناسب و زیباست برای این روزها که مصادف با رئز جهانی زبان مادری نیز بود:
سو دئییبدیر منه اولده آنام، آب کی یوخ.
(مادرم از همان کودکی واژه "سو" را یادم داد نه "آب")
یوخو اؤیرتدی اوشاقلیقدا منه، خواب کی یوخ.
(واژه "یوخو" را یادم داد نه "خواب")
ایلک دفعه کی، چؤرک وئردی منه، نان دئمه دی.
(برای اولین بار که نان داد به من، "چورک" را یادم داد نه "نان")
ازه لینده منه دوزدانه نمکدان دئمه دی.
("دوزدان" را یادم داد نه "نمکدان")
آنام اختر دئمه ییبدیر منه، اولدوز دئییب او.
("اولدوز" را یادم داد نه "اختر")
سو دوناندا دئمه ییبدیر یخدی بالا، بوز دئییب او.
(زمانیکه آب یخ می بست، واژه "بوز" را یادم داد نه "یخ")
قار دئییب، برف دئمه ییب، دست دئمه ییب، ال دئییب او.
("قار" را یادم داد نه "برف"، "ال" را یادم داد نه "دست")
منه هئچ واخت بیا سؤیلمه ییب گل دئییب او.
(هیچ وقتی به من "بیا" نگفته، بلکه "گل" گفته)
یاخشی خاطیرلاییرام، یاز گونو آخشام چاغیلار،
(قشنگ یادمه تو شبهای بهار)
باغچانین گون چیخانیندا کی، ایلیق گون یاییلا.
گل دئیردی داراییم باشیوی، ائی نازلی بالا.
(میگفت بیا شانه زنم بر موهایت، ای گل نازم!)
گلمه سه ن گر باجیوون آستاجا زولفون دارارام.
(اگر نیایی شانه بر موهای خواهرت خواهم زد)
او دئمزدی کی، بیا شانه زنم بر سر تو.
(او نمیگفت:"بیا شانه زنم بر سر تو")
گر نیایی بزنم شانه سری خواهر تو.
بلی، داش یاغسا دا گؤیدن، سن اوسان، من ده بویام.
(زمین هم به آسمان بیاید من منم و تو تویی)
وار سنین باشقا آنان، واردی منیم باشقا آنام.
(من مادر خود را دارم و تو مادر خود را)
اؤزومه مخصوص اولان باشقا ائلیم واردی منیم.
(قومیتی مخصوص بخود را دارم)
ائلیمه مخصوص اولان باشقا دیلیم واردی منیم.
(و برای قومیتم، زبانی مخصوص بخود)
ایسته سن قارداش اولاق، بیر یاشایاق، بیرلیک ائدک،
(اگر رسم برادری خواهی و اگر بخواهیم باهم در یک مملکت زندگی کنیم و متحد باشیم )
وئریبن قول- قولا بوندان سونرا بیر یولدا گئدک.
(و اگرخواهی راه و رسم و هدفمان بعد از این یکی باشد)
اولا، اؤزگه کولکلرله گرک آخمایاسان،
(اولا: به حرف اجنبی ها نباید گوش داد)
ثانیاً، وارلیغیما، خالقیما خور باخمایاسان.
(ثانیا:هویتم را برسمیت باید بشناسی)
یوخسا گر زور دئیه سن، میللتیمی خار ائدسن.
(وگر نه، اگر ضلم خواهی بکنی و ملتی را خوار کنی)
گون گه لر صفحه چؤنر، مجبور اولارسان گئده سن.
(روزگار برمیگردد و مجبور به ترکم خواهی شد)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر